کود مخصوص گندم و جو شوک

نیتروژن در کود مخصوص گندم

همانطور که در بسیاری از محصولات زراعی رخ می‌ دهد، نیتروژن فسفر پتاسیم و آب عوامل اساسی تأثیر گذار بر عملکرد نهایی کود مخصوص گندم هستند. اما کشاورز باید به یاد داشته باشد که برای دستیابی به بالاترین عملکرد و بهترین کیفیت دانه، باید یک برنامه کود دهی متناسب با خاک حاصل خیز  داشته باشد که تمامی نیاز های گندم را در تمام مواد مغذی مختلف پوشش دهد. بر اساس سازمان جهانی اغذیه و کشاورزی (فائو)، معمولاً برای تولید یک تن دانه گندم، حدود ۲۵ کیلوگرم (معادل ۵۵.۱۲ پوند) نیتروژن در هکتار لازم است.

محاسبه نیتروژن، فسفر و پتاس مورد نیاز  برای ایجاد یک برنامه کود دهی اختصاصی برای هر محصول زراعی می‌تواند به بهبود عملکرد بیشتر کمک کند. اما، عموماً کشاورزان از تجربه شخصی یا رهنمود های عمومی برای کود دهی استفاده می‌کنند. در بسیاری از کشور ها یا مناطقی که کاشت گندم رونق دارد، مؤسسات یا سازمان های مرتبط و معتبر مقادیر توصیه شده برای نیاز های N را اعلام می‌کنند. به طور کلی، بسته به حاصل خیزی خاک (میزان مواد آلی)، نیاز های کود دهی N می ‌تواند بین ۲۰ تا ۱۵۰ کیلوگرم در هکتار متغیر باشد.

مقدار کل کود مخصوص گندم بهاره معمولاً حدود ۱۰ تا ۲۰ درصد بیشتر از گندم زمستانه است، زیرا محتوای پروتئین مطلوب دانه در آن حدود ۱ تا ۱.۵ درصد بیشتر است. برعکس، برای گندم دوروم، کشاورزان می‌توانند توصیه‌ های مربوط به گندم زمستانه را رعایت کنند. مقادیر توصیه شده یا محاسبه شده کود نیتروژن کل اضافه شده به محصول را می ‌توان به ۲ تا ۳ دوره کاربرد تقسیم کرد. در حالی که استفاده در یک مرحله در مزارع گندم دیم کاملاً معمول است، تجربه و شواهد علمی کارایی و عملکرد بالاتر را با تقسیم مقدار N به ۲ تا ۳ مرحله در طول فصل رشد ثابت کرده است.